De kraamtranen, het herstellen van je lichaam, de rollercoaster aan emoties en de voedingen in de nachtelijke uurtjes zijn bekende fenomenen in de kraamperiode. Een pittige tijd voor zowel jezelf als voor je relatie en waar je gek genoeg maar weinig over hoort van andere newborn parents. Maar ik zie het ook als een periode van innerlijke groei en spirituele ontwikkeling. Tenminste, als je er voor openstaat en er op die manier naar wil kijken.

De kraamperiode is voor mij nog maar negen maanden geleden, dus ik weet nog heel goed hoe ik me gevoeld heb. Sterker nog, ik zal het nooit vergeten. Ik heb het dan niet over de eindeloze moederliefde, gevoel van euforie (wat ook zeker waar is). Nee, ik heb het over de-tranen-uit-je-tenen-huilen- en de ik-word-gek periode, mede door de hormonen die na de bevalling – nog erger dan tijdens de zwangerschap – door je lijf gieren. Waardoor je het gevoel krijgt (en je partner overigens ook) dat je een andere ik ben. Een donkere kant die de overhand neemt. Precies die donkere kant die we allemaal hebben, maar normaal gesproken politiek correct kunnen wegdrukken. Die donkere kant zorgt ervoor dat je er niet meer van weg kunt kijken. Niet meer wegkijken van de emoties als boosheid, verdriet of frustratie die er nooit mochten zijn. Niet meer wegkijken van die gewoontepatronen waar je elke keer weer tegen aan loopt, waar je je bijna mee bent gaan identificeren.

Je zintuigen staan op scherp, je chakra’s wagenwijd open.

Nee, de periode na je bevalling is een periode om dit alles nog eens goed te doorvoelen. Alles wat nog niet voldoende in jezelf geheeld is, wordt keihard naar de oppervlakte gebracht. Een in-your-face- gevoel. Je kan niet anders dan er naar kijken en toelaten. Alles wordt uitvergroot, mede door (of dankzij) de hormonen in je lijf. Je zintuigen staan op scherp, je chakra’s wagenwijd open. Gevraagd en ongevraagd komt er van alles bij je naar binnen. Of het nou bij je past of niet. You have to deal with it. Ja, in het moment is het zwaar. Heel zwaar. Waarschijnlijk precies de reden waarom je er nauwelijks over hoort van andere kers-verse ouders. (Immers, je grootste wens is uitgekomen waar je zoooo lang op hoopte, dus geen reden tot klagen… Toch? Of toch wel?) Anyways! Wanneer je een paar maanden verder bent, wordt de waas of bubbel waar je in de beginperiode in leefde, langzaam maar zeker minder. Totdat je jezelf weer kan zien. Weer bent. En guess what, je komt je kraamperiode (zeker niet 6 weken, eerder zes maanden) uit als een verbeterde versie van jezelf. Karishma 3.0 (inmiddels al enige releases achter de rug).

De geboorte van je kind, zorgt dus ook voor de geboorte van een brand-new-you.

Ik zie deze ‘kraamperiode’ als een periode van spirituele groei. Je wordt alle kanten op geslingerd, maar na vier tot zes maanden (voor mij in ieder geval) voelt het ineens ruimer, lichter (ook in kilo’s ja!). Alles wat zich vast had gezet in mijn lijf aan te veel oude zooi, is opgelost. De wereld ziet er ineens heel anders uit. Het voelt alsof je weken aan intensieve therapie hebt gedaan, of een retraite (ja dat klinkt beter) en er als herboren uitkomt. De geboorte van je kind, zorgt dus ook voor de geboorte van een brand-new-you. Het huilen (kraamtranen of niet), werkt helend. Alles wordt zo intens ervaren, zodat je er vervolgens dankbaar en liefdevol afscheid van kan nemen. Eindelijk! Het voelt opgeruimd en ik voel mijn innerlijk licht steeds meer schijnen. Laat de zomer maar komen!

Het huilen werkt helend.


I’m starting over.

  • A new pattern of thoughts
  • A new wave of emotions
  • A new connection to the world
  • A new belief system in myself

Bron: Unkown

AANMELDEN NIEUWSBRIEF

 

 

Je bent ingeschreven op de nieuwsbrief!